Bundan sadece 15 yıl önce bilgisayar derslerinde MS Office’i kullanmak, internette gezinmek ve mail atmak öğretilirken son yıllarda bilgisayar dersinin adı bilişim teknolojileri dersi oldu ve dersin içeriği bir hayli geliştirildi. Özellikle son yıllarda dijitalleşmenin hızlı gelişim kaydetmesiyle birlikte bilişim okuryazarlığı olarak kodlama eğitimi milli eğitim müfredatına dâhil olmaya başladı. Kodlama eğitimi öğrencilere yalnızca gelecekteki kariyer tercihlerine ışık tutabilmek için değil, aynı zamanda da öğrencilerin analitik düşünme ve problem çözme becerilerini geliştirmek, yaratıcılıklarını artırmak amacıyla müfredata eklenmiştir. Kodlamanın motor becerilere katkı sağladığı ve beyin fonksiyonlarını da geliştirdiği araştırmalar sonucu ortaya çıkmıştır.
Analitik Düşünme Becerileri ve Problem Çözme Yeteneği
Kodlama eğitiminin içinde bulunan robotik kodlama dersleri, scratch, python gibi kodlama programlarının öğretilmesiyle sadece teknolojiyi kullanan değil teknolojiyi geliştiren bireyler yetiştirilmesi hedefleniyor. Bu uygulamalar içerisindeki problem analizi, analizi yapılan problemin bir algoritma karakteristiği içerisinde düzenli ve sistematik olarak ifade edilmesi, meydana getirilen algoritmanın akış şeması içerisinde görsel olarak ve işlevleri önceden tanımlanmış simgelerle şekillendirilmesi öğrencilerin düşünme becerilerini geliştiren ve etkileyen işlem adımları olarak öne çıkmıştır. (1) Bu noktadan da yola çıkarak kodlama eğitiminin mümkün oldukça erken yaşlarda başlanmasına önem veriliyor, gerek okuldaki derslerle gerek kodlamayla eğitim veren kurslarla bu eksik giderilmekte. Bilginin analiz edilmesinde ve bireyler tarafından oluşturulmasında keşfetmenin önemli bir yeri var. Açık uçlu sorular sorularak, hatanın nerede olduğunu düşünmeye yönlendirilerek ve kritik düşünmeye yardımcı olacak sorular sorularak öğrencilerin hataları bulması ve düzeltmesi yönünde çaba gösteriliyor. (2)
Öz-düzenleme, Sorumluluk ve İşbirliği
Kodlama eğitiminde özellikle bireysel çalışmalara ve birey kontrollü öğrenme sürecine, yani öz-düzenlemeye dayalı öğrenme yaklaşımına vurgu yapılmaktadır. Bu yaklaşımda öğrencilerin hedeflerine ulaşabilmesi için davranışlarını, biliş üstü yeterliliğini ve motivasyonlarını ayarladığı ve hedeflerini çevresel faktörlere göre yönlendirdiği etkin ve oluşturmacı bir süreç vardır. (3) Kodlama eğitimindeki bireysel öğrenme süreci öğrencilerin daha fazla sorumluluk almasını ve öğrenme sürecinde daha etkin olmasını mümkün kılıyor. (2) Bu süreçteki işbirliği sayesinde öğrenciler birbirlerine yardımcı olarak ve birlikte projeler geliştirerek, yaptıklarını paylaşarak işbirlikçi öğrenme sürecine katılabilirler. Bunları yaparken öğrencileri proje grupları oluşturması bekleniyor, çünkü uygulamalarda da proje gruplarıyla beraber kodlama ve programlama yapılmakta, bu sayede öğrencilerin projeleri gerçek hayatla bağdaştırılabilmektedir. Aynı zamanda proje gruplarının oluşturulmasındaki zorlukların önüne geçmek için öğrencilerin çevrimiçi ortamlarda işlerini paylaşabiliyor olması, programlama eğitiminde işbirliğinin sağlanmasına katkıda bulunuyor.
Çocukların Sevebileceği Türden Programlara Yer Veriliyor
Programlama eğitiminde çocuklara yönelik çeşitli paket programlar geliştirilmiş. Bu programlardan biri, eğlenceli bir şekilde animasyon hazırlamaya yarayan Flip Boom Classic’dir. Bir diğeri olan Crazytalk, 3D animasyon yapılabilen bir programdır. Bu programda yaratılan karakterler yüz ifadeleri ile senkronize edilebilmektedir. Bu örnekler ücretli olup animasyona odaklıdırlar. Yine çocuklara yönelik bir programlama programı olan Scratch da ücretsiz olarak kullanılabilir ve programlamanın temel taşı olan algoritmanın öğrenilmesini oldukça kolay ve eğlenceli hale getirerek çocukların programlama eğitiminde kullanılması uygun bir yazılımdır.(1) Python ise çocukların öğrenebilmesi için oluşturulan, okunaklı bir program diline sahip olduğu için daha kolay öğrenilebilmektedir, bu sayede program geliştirme süreci hızlıdır.
Referanslar
(1) Kert, S. B., & Uğraş, T. (2009). Programlama eğitiminde sadelik ve Eğlence: Scratch Örneği. In The First International Congress of Educational Research, Çanakkale, Turkey.
(2) Yaşar, S. (1998) Yapısalcı Kuram ve Öğrenme-Öğretme Süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 68-75.
(3) Bandura, A. (1994). Self-efficacy. V.S. Ramachaudran (Ed.) Encyclopedia of Human Behavior içinde (71-81). Newyork: Academic Press
